Módlmy się do drzewnych bogów - Precious Woods April Aromatics

Czym powinna pachnieć kompozycja z "woods" w tytule? Drewnem, oczywiście. Tymczasem na rynku mamy mnóstwo "woodów" i "woodsów", "santalów" i "cedarów" pachnących kompletną nieomal perfumeryjną tablicą Mendelejewa.

Tym razem jest inaczej. Tanja Bochnig tworząc, inspirowane aromatami Indii, Precious Woods oparła się pokusie przybrania kompozycji furą ozdobników i dała nam drewniaka co się zowie. Chwała jej za to!

Pierwsze akordy są jak litania do sandałowca: opiewają wszystkie twarze tej majestatycznej nuty.
Jasny i kremowy aromat sandałowca indyjskiego (album) złożony został z subtelnie pikantnym sandałowcem australijskim i pięknie pogłębiony charakterystycznym, "czerwonym" sandałowcem z Mysore. Zaiste - Precious Woods.

Przepiękny, złożony, wielowymiarowy akord sandałowy "dopowiadają" nuty towarzyszące. Jasny, drzewny miód łagodnie wtula się w kremową część spektrum, dyskretny akcent korzenny podkreśla sekcję "spicatum", wetiwer, paczula i ślad rozmarynu stanowią doskonałe przybranie dla ostatniego z głównych bohaterów pierwszej zwrotki drzewnej pieśni Tanji Bochnig - sandałowca mysorskiego.

Urzekł mnie sposób, w jaki Bochnig wykorzystała na tym etapie nuty uzupełniające. Precious Woods na żadnym z etapów rozwoju nie jest olfaktorycznym monolitem, pieśnią na jeden głos. To doskonale zagrany "utwór" wielotonowy. A jednak wszystkie niedrzewne nuty, których nie jest znowu tak mało, bo znajdziemy tu i słodycz miodu, i charakterystyczną matowość pszczelego wosku, i nuty z palety orientu, i zioła wraz z kwiatkami, i klasykę esencji niedrzewnych klasyfikowanych jako drzewne czyli paczulę i wetiwer - wszystkie te wyraziste i dumne aromaty dziś weszły w skład sandałowego orszaku.

Oto święto Sandałowej Trójcy.

Swoista olfaktoryczna inkarnacja Trimurti - trzy aromatyczne bóstwa tworzące kompozycję prostą jak jeden bóg w trzech osobach i misterną jak stwarzanie świata.

Jest w Precious Woods swoisty spokój. Nuty układają się łagodnie, bez napięć i wolt. Sandałowe bóstwa trwają w bezruchu. I, przy całej bogatej ornamentyce, jakiej użyła Bochnig dla namalowania tej opowieści - zdają się oczywiste.

Także wtedy, gdy nadchodzi wiatr i zmienia krajobraz.

 

Zmiana dostrzegalna jest początkowo wyłącznie jako lekkie ochłodzenie temperatury kompozycji. Nową siłę identyfikujemy po chwili dopiero: to drewna drzew iglastych. Sosna, cedr, ślad cyprysu. Dewi. Smukłe postacie w żywicznych szatach.

I nagle okazuje się, że ta na wskroś drzewna kompozycja obejmuje wszystkie możliwe zmysłowe aspekty perfumeryjnej palety: kremowość i pikantność, słodycz i dymność, miękkość i totalną, posągową wręcz "drewnianość", mszystość i świetlistość, ciepło i chłód, transparentność i zawiesistość. A całe to niepojęte bogactwo wrażeń daje nam zapach pozornie prosty, pozornie skromny, pozornie oczywisty. 

 

Nie potrafię oprzeć się jeszcze jednej analogii do Hinduizmu znanego mi ze studiowanych niegdyś z fascynacją nauk Sai Baby. Nuty w Precious Woods łączą się w jedną, nieskończenie złożoną jedność tak, jak wszelkie emanacje i awatary wszelkich bóstw łączą się w jeden byt, który jest tym czym powinien być. W tym przypadku metaforycznym, bezcielesnym pomnikiem drzewności.

Zaprawdę powiadam Wam, kto dozna, ten pozna, że jest to dobre.