Trzy po trzy: Oud Moods Maison Francis Kurkdjian

Wyobrażam sobie Waszą reakcję na tytuł posta: kobieta jaja sobie robi - najpierw przez tydzień się obija, a teraz bezczelnie obwieszcza, że zamierza pleść "trzy po trzy". :)

Uwierzcie, to nie jest tak, jak się w pierwszym momencie wydaje. Nie obijam się - to był pracowity i dobry tydzień. Także perfumeryjne - o czym lada dzień. A tytułowe "Trzy po Trzy" nie oznacza, że będę bezmyślnie paplać o niczym, lecz zapowiada serię wpisów obejmujących trzy perfumeryjne trylogie, które pojawiły się ostatnio w Quality: trzy zapachy z serii In the Garden of Good and Evil by Kilian, trylogię Veni, Vidi Vici Histoires de Parfums i oudową serię Francisa Kurkdjiana. A zacznę od najnowszej propozycji. Oud ma u mnie fory. Ani się tego nie wypieram, ani nie wstydzę.

Jakąż nową historię można opowiedzieć oudem? Czy w ogóle da się powiedzieć coś nowego w tym temacie?

U schyłku fali oudomanii takie pytania są nieuniknione. I pisząc o schyłku nie mam na myśli sytuacji, w której perfumy z nutą oudu znikną z rynku, czy przestaną być popularne i pożądane. Oud na stałe wszedł w kanon nut i tak, jak po fali zachłysnięcia się aldehydami w latach 30 ubiegłego wieku pozostały one "w puli" składników perfumeryjnych używanych powszechnie i lubianych, tak pozostanie w niej i oud. Na szczęście.

Chodzi mi raczej o to, że pasjonaci śledzący perfumeryjne trendy zdają się już nieco znudzeni oudem. Nawet u mnie - osoby, której miłość do oudu wyprzedziła modę i która pojawienie się agarowej mody obserwowała z pożądliwym drżeniem rąk i serca - kolejne perfumy z czarnym złotem perfumiarzy nie budzą już takiej ekscytacji, jak kilka lat temu. Ale i tak testuję. Z nadzieję na zachwyt. A jakże. :)

Francis Kurkdjian dowiódł już, że potrafi pracować z oudem. Ba! Dowiódł także, że potrafi z tego składnika wyciągnąć wrażenia i emocje, jakich nikt inny w nim nie odnalazł. Debiutujący w roku ubiegłym Oud jest dziełem sztuki - misternym, nowatorskim, złożonym z wyczuciem godnym geniusza.

Seria Oud Moods nie w tę stronę sięga. Eksploruje obszary dawno odkryte, złożenia klasyczne i wielokrotnie już przez perfumiarzy wykorzystywane. Tym razem Kurkdjian opowiada historie powszechnie znane: oud z różą, oud animalny, oud drzewny. Tyle, że robi to z właściwym sobie wyczuciem i kunsztem. Jego Nastroje są eleganckie jak ludowe baśnie w interpretacji Charlesa Perrault i technicznie doskonałe, jak mazurki Chopina. I drogie. Jak oudy z oudem w składzie.

Najbardziej oczywiste z zestawień. Oud i róża. Dwa aromaty o potężnej mocy - wonie działające na wyobraźnię jak magiczne eliksiry. I jedwab w tytule... Pewniak, czyż nie?

Jedwabny Oud Francisa Kurkdjiana zasługuje na swą nazwę - choć bardziej na jej jedwabną, niż oudową część.

Akord otwierający jest jędrny jak świeże płatki róży, ciepło chłodny jak dotyk surowego jedwabiu. Łączy głębię nut drzewnych z żywością aromatu bułgarskiej róży. Barwę ma głęboką jak wino syrah, przełamaną kroplą zieleni podobnie, jak krągłość młodego syrah przełamana jest cierpkością. Tworzy wizję kompletną: opowiada barwę, fakturę, temperaturę... I każdy z głosów tej wizji opiewa różę.

Podobnie brzmiące złożenie opisywałam już recenzując Dark Rose Czech & Speake i (bardziej nawet) uwodzicielską Rose Anonyme Atelier Cologne. Papirus, róża, oud - to już było. Wyraźnie wyczuwalny w kompozycji szafran także nie jest niczym odkrywczym w tym zestawieniu. Mogłabym napisać wiele ciepłych słów o pierwszych godzinach w jedwabnym nastroju, lecz byłyby to słowa "używane". Bo o róży przełamanej zielenią pisałam już nie raz.

Dopiero pojawiająca się dyskretnie gdzieś w trzeciej godzinie życia zapachu na skórze baza zmienia mój odbiór kompozycji i sprawia, że z chłodnego krytyka przeistaczam się w konesera. Niezwykły, niespotykanie łagodny, przełamany sandałowcem, ambroksanem i orzechową paczulą oud przypomina, wspomniany już, pierwszy Oud Kurkdjiana. Jest równie subtelny i przyjemnie ciepły.

Silk Mood rzeczywiście zachowuje się jak jedwab. Chłodny w pierwszym kontakcie, z czasem rozgrzewa się i staje prawdziwą pieszczotą dla zmysłów. Nie jest to jednak pieszczota erotyczna, rozgrzewająca krew i rozpalająca wyobraźnię. Ułożone na skórze Silk Mood nosi się komfortowo jak jedwabną odzież - z poczuciem wygody i luksusu zarazem.

Jedwabna kompozycja Kurkdjiana to zapach dla osób lubiących perfumy zmienne, ewoluujące; w sposób wyraźny zmierzające dokądś, przechodzące na skórze efektowną przemianę. A także zdecydowanie dla miłośników róży. Dla miłośników oudu stworzone zostały kolejne kompozycje serii.

Kaszmirowy Oud to ukłon w kierunku miłośników oudu zwierzęcego. Skórzaste labdanum pełnię zwierzęcego uroku zyskuje dzięki charakterystycznemu dodatkowi benzoesu i piżma (piżmianu zapewne). Zwierzęcość ową genialnie zaostrzają nutki przyprawowe (gałka muszkatołowa, pieprz, jagody pimentu) i akcent eteryczny przypominający złożenie lukrecji z eugenolem.

Oczywiście musimy wziąć poprawkę na to, że to Kurkdjian. Próżno oczekiwać w Cashmere Mood bezpardonowości charakteryzującej kompozycje Laurie Erickson czy Josha Lobba. Cashmere Mood jest elegancki. To nie dziki zwierz biegnący przez knieję - raczej człowiek w futrze wolnym krokiem wchodzący na szczyt wzgórza, radujący się wiatrem we włosach, lecz nie planujący wyprawy na kraniec świata.

Z czasem wyprawa staje się ciekawsza. Wszędobylski wiatr podstępnie wsuwa chłodne palce do rękawów i za kołnierz, zmęczenie zaciska zęby na nieprzywykłych do wysiłku mięśniach. Stajemy na szczycie kolejnego wzgórza, radując się istnieniem rozgrzanego wysiłkiem ciała i ożywczym chłodem powietrza wlewającego się do płuc. Futro kołnierza łaskocze w policzki, skórzane rękawiczki klej a się do spoconych dłoni. A na sąsiednim wzgórzu widać już dom...

Ta chwila wytchnienia ma właśnie Nastrój Kaszmirowy. Kompozycja Kurkdjiana łączy przestrzeń budowaną przez wytrawny akord przyprawowy z naturalizmem nut stylizowanych na zwierzęce, miękkością czającej się w bazie wytrawnej wanilii i nieoczywistą zmysłowością agaru.

Cashmere Mood przypomina mi w pewnym stopniu Pure Oud by Kilian: swoją szlachetnością, "akuratnością" i brakiem zwalistości. Podobnie jak Pure Oud Kiliana, Cashmere Mood nie epatuje agarem, nie pcha nam w nos czystej nuty, lecz bawi się ideą agaru ubranego w opowieść. Tym razem jest to opowieść o przechadzce w futrze, chłodnym wietrze i o powrocie do ciepłego domu.

 

Ostatni z nastrojowych oudów Francisa Kurkdjiana jest zarazem moim ulubieńcem w serii. Z przyczyn kilku, z których pierwsza jest taka, że oud jest tu najbardziej oudowy, wyrazisty i dosłowny. W sumie dla oudofila wystarczy, ale na tym nie koniec.

Druga jest taka, że towarzyszy mu ciepły, szorstki, nieco drapieżny akord przyprawowy zbudowany na pikantnym cynamonie cassia (tym tańszym, ale zapachowo znacznie ciekawszym, niż ciasteczkowy cynamon cejloński). Trzecią przyczyną jest na wskroś drzewna, prosta jak decha baza zbita z cedru i brzozy. Cień paczuli kładący się na aksamitnej kompozycji Kurkdjiana i pojawiające się w trzeciej, czwartej godzinie trwanie zapachu na skórze głębokie, dymne akcenty to tylko wisienki na torcie.

 

I znów - Ameryki Kurkdjian tą kompozycją nie odkrywa, granic nie przesuwa, nowych trendów nie wyznacza. Dorzuca kolejny zapach do kategorii "surowy, drzewny oud". Rękę Kurkdjiana znać w tym, że owa surowość nie staje w sprzeczności z "noszalnością" kompozycji.

Velvet Mood układa się na skórze trochę jak baza Oud 27 Le Labo, ewentualnie jak aplikowany z umiarem Wonderwood Comme des Garcons, zachowuje jednak charakter serii - jest elegancki. W otwarciu pachnie jak drewniana tapicerka w drogim samochodzie, w sercu trochę jak boazeria w stylowym gabinecie, a w głębokiej bazie jak świeże drewno ułożone w ciepłym jeszcze, okopconym kominku. Eleganckim, oczywiście.

Seria Oud Moods budzi we mnie uczucia ambiwalentne. Z jednej strony każdy kolejny oud cieszy. Szczególnie oud dobrze poskładany.

Mam jednak nieodparte wrażenie, że Kurkdjian nie jest miłośnikiem oudu i swoje oudowe kompozycje nie do oudofilów adresuje. Że są one wynikiem kalkulacji, które wykazują, że oudowego trendu zignorować nie można, a przynajmniej nie należy. Bo modni ludzie chcą pachnieć Oudem. Nawet jeśli w rzeczywistości niekoniecznie chcą pachnieć oudem. ;)

Nie o to jednak chodzi. Ani nawet nie o to, że agarowe kompozycje Kurkdjiana są akuratne w dobrym i niedobrym znaczeniu. Chodzi o to, że Nastrojowe Oudy Kurkdjiana są zwyczajnie średnio trwałe, a projekcję mają, jak na ten typ kompozycji, słabą. Przynajmniej w kontekście oudów Royal Crown czy LM Parfums (o Black Afgano Nasomatto nie wspominając). To samo doskwierało, wspomnianemu wyżej, Pure Oud by Kilian.

Parę lat temu przymknęłabym na to oko i po prostu kontentowałabym się urokiem opowieści i kunsztem Twórcy. Teraz, kiedy w oudach możemy przebierać jak w ulęgałkach, człowiek staje się wybredny. Cena 1150 zł za 70 ml mnie osobiście skutecznie odwodzi od myśli o własnym flakoniku Velvet Oud. I nie byłoby to szczególnie niezwykłe, gdyby nie fakt, że myśl o fakonie My Oud Royal Crown za 1730 zł nie opuszcza mnie od paru miesięcy, a wart tysiąc złotych flakon Black Oudjuż popełniłam...