Żywot baloniarza - Helium [2He] nu_be

Przedwczoraj były sterowce, dziś pora na podróż balonem!

 

Pierwsze nuty Helium są wprowadzeniem w opowieść: nie znajdujemy się w przestworzach, nie owiewa nas chłodny wiatr, wokół nie mamy pustej, czystej przestrzeni. Znajdujemy się wciąż na ziemi. To moment, o którym pisze Twórczyni kompozycji Sylvie Fisher:

Ubrani w ciepłą, lotniczą kurtkę "z kożuszkiem" przygotowujemy się do podróży: rozkładamy potężną czaszę balonu z impregnowanego jedwabiu, rozpalamy palnik, do kosza przywiązujemy kolejne worki z piaskiem...

Helium to zapach gorący. Muszkat, szorstka, nieco anyżu, kardamon i mnóstwo ostrego, niespożywczego cynamonu balansującego na granicy chemii. Otwarcie urzeka nie łatwą urodą, lecz bezkompromisowością.

 

Dopiero drugi plan kompozycji zmienia gorący podmuch w przyjemne ciepło. Skontrastowany z ostrym otwarciem zawiesisty, gęsty jak krem do tortów akord kwiatowy wyzłocony szafranem zachodzi nas znienacka kiedy skupieni jesteśmy na przygotowaniach do lotu.

Najpierw ledwie przesącza się przez ekspansywne nuty otwierające, dając nam chwilę wytchnienia, czas na to, by poczuć miękkość futrzanego kołnierza, gładkość lin. Dopiero po paru kwadransach uświadamiamy sobie, że oto już wszystko dzieje się samo: płomień jest spokojny, czasza balonu powoli pęcznieje, w przestronnym wnętrzu kosza czekają paczki z prowiantem i butelki czerwonego wina. Helium staje się normalnym, przyzwoitym orientem. Nowoczesnym, wyraźnie korzennym, z przyczajoną w tle nutą czekoladowego dymu, lecz bezdyskusyjnie orientem.

Klasyczna, ciepła baza z wyraźnie wyczuwalnym cieniem paczuli rewolucji nie robi. Po godzinie z hakiem na skórze czai się aromat przypominający korzenny, mocno pikantny piernik. Bardzo miły, lecz niekoniecznie odkrywczy. Choć... Ładnych, nieprzesłodzonych perfumeryjnych pierników nie ma aż tak wiele. Helium najbliżej do Piernika I Hate Perfume - tyle, że choć moc w pierwszych dwóch godzinach po aplikacji mają większą niż wodne perfumy Brosiusa - ich trwałość pozostawia wiele do życzenia.

No dobrze. A co to ma wspólnego z helem?

 

Absolutnie nic!

Piszę to z przykrością, ale obawiam się, że Pani Fisher nie odrobiła zadania z fizyki. Jej skojarzenia dotyczą ewidentnie balonów unoszonych przez ogrzane powietrze, nie hel. Hel jest tak lekki, że grzać go nie trzeba. Ba! Jest tak lekki, że choć jest drugim najczęściej występującym w przyrodzie pierwiastkiem (po wodorze) na Ziemi znajduje się go minimalna ilość. Bo uciekł. Został wypchnięty poza atmosferę przez cięższe, mocniej przez grawitację przyciągane pierwiastki i cały nieomal uleciał w przestrzeń kosmiczną. Ułatwił mu tę eskapadę fakt, że hel jest nie tylko lekkoduchem, ale też wiecznym kawalerem - nie tworzy trwałych związków. ;-)